Pam Verhoef (22) haalde haar propedeuse niet in een keer. Ze koos twee keer een verkeerde studie en moest uiteindelijk op een andere hogeschool haar studie afmaken. “Dat vond ik pijnlijk en moeilijk. Ik wilde graag in Groningen blijven wonen.”
Iets met gezondheidszorg; dat was mijn wens. Dus ik bezocht open dagen van Fysiotherapie, Voeding en Diëtiek en Verpleegkunde. Het werd Fysiotherapie. Praktijk- en resultaatgericht en je helpt mensen. Ik schreef me in op de Hanzehogeschool in Groningen. Ik vond de studie al meteen in mijn eerste jaar saai. Ik hou van afwisseling en zag mezelf dit later niet de hele dag doen. Vlak voor de deadline van 1 februari ben ik gestopt. Gelukkig kreeg ik nog een deel van mijn collegegeld terug.
Opnieuw ging ik naar open dagen en weer legde ik de focus op gezondheidszorg. Nu werd het Voeding en Diëtiek. Voeding vond ik altijd al interessant en mensen willen helpen zat er ook in. Al vrij snel vond ik ook deze studie niet meer zo boeiend. Natuurlijk twijfelde ik ook. Zie ik het wel goed? Waarom kies ik steeds verkeerd? Toen ik opnieuw stopte voelde dat als falen. Weer een jaar weggegooid. ‘Vind je dat niet zonde? Je studieschuld loopt nu wel snel op.’ Alsof ik dat allemaal niet wist.
Voor ik stopte, zocht ik weer opnieuw naar studies, maar nu ook buiten de gezondheidszorg. Zo stuitte ik op hbo Communicatie. Dat leek me interessant, divers, theoretisch, praktisch en creatief. Vol goede moed begon ik in september voor de derde keer aan een nieuwe studie, gelukkig wel op dezelfde hogeschool. Eindelijk voelde ik dat ik de juiste studie had gekozen.
Helaas speelden er dat jaar wat persoonlijke problemen en ontdekte ik dat ik ADD had (dat lijkt op ADHD, maar dan zit de drukte vooral in je hoofd). Allerlei dingen van mezelf vielen ineens op zijn plaats: waarom ik me zo slecht kon concentreren en steeds zo snel was afgeleid. Helaas haalde ik dat jaar te weinig studiepunten voor mijn propedeuse en moest ik van de opleiding af. Dat vond ik pijnlijk en moeilijk. Ik wilde graag in Groningen blijven wonen.
Ik wilde per se deze studie blijven doen, dus schreef ik me in op de NHL in Leeuwarden. Dat was tweeëneenhalf uur reizen per dag. Voor de vierde keer begon ik ergens opnieuw. Toch voelde het anders omdat ik zo overtuigd was. Laat me dan maar helemaal opnieuw beginnen dacht ik. Inmiddels nam ik ook medicatie. Waar ik voorheen vaak wel een half uur bezig was voordat ik echt begon met studeren, ben ik nu binnen vijf minuten geconcentreerd aan het werk.
Ik zit nu in mijn tweede jaar en ik heb veel over mezelf geleerd in deze jaren. Ik ben veel volwassener geworden en merk dat het studeren mij veel beter afgaat. Toen ik in Leeuwarden begon was ik bang veruit de oudste te zijn, maar dat is niet zo.